• F — Śr. 07.30-09.00, bud. D-1, s. 317.3
• C — Czw. 15.15-16.55, bud. D-1, s. 317.2
• D — Czw. 17.05-18.45, bud. D-1, s. 317.2
• E — Czw. 18.55-20.35, bud. D-1, s. 317.2

• 14.06, Wt. 11.15-13.00,
• 14.06, Wt. 17.05-18.45,
• 15.06, Śr. 14.15-16.00.

Ocena z laboratorium jest oceną za grupę kursów o tej samej nazwie.

W trakcie semestru będzie do oddania 5 list zadań (jedna na 3 tygodnie). Aby zdać, TRZEBA ZALICZYĆ WSZYSTKIE listy zadań. Za każdą zaliczoną listę dostajemy ocenę w zakresie od 2.0 do 5.0. Każdy rozpoczęty tydzień spóźnienia skutkuje obniżeniem punktacji o całą ocenę za daną listę.

Po zaliczeniu wszystkich list, Ocena wyznaczana jest jako zaokrąglenie ocen za wszystkie 5 list. W przypadku braku zaliczenia którejkolwiek z list, Ocena wynosi 2.0.

Jeśli nie jest powiedziane inaczej, programy można pisać w dowolnie wybranym języku.

Przy treści list zadań podane są ich terminy oddawania dla poszczególnych grup.

Wybitne osoby z oceną 5.0 mogą ubiegać się o ocenę 5.5. Uzyskanie średniej z list powyżej 5.0 oznacza ocenę końcową 5.5.

• Ping:
  • Sprawdź za jego pomocą ile jest węzłów na trasie do (i od) wybranego, odległego geograficznie, serwera.
    Uwaga: trasy tam i z powrotem mogą być różne.
  • Zbadaj jaki wpływ ma na to wielkość pakietu. Zbadaj jak wielkość pakietu wpływa na obserwowane czasy propagacji. Wyniki sprawdź dla różnych adresów DNS. Jeśli potrzeba, sporządź wykres.
  • Zbadaj jaki wpływ na powyższe ma konieczność fragmentacji pakietów. Jaki największy niefragmentowany pakiet uda się przesłać. Dlaczego i od czego to zależy?
  • Przeanalizuj te same zagadnienia dla krótkich tras (do serwerów bliskich geograficznie).
  • Określ "średnicę" internetu (najdłuższą sćieżkę, którą uda się wyszukać).
  • Czy potrafisz wyszukać trasy przebiegające przez sieci wirtualne (zdalne platformy "cloud computing"). Ile węzłów mają ścieżki w tym przypadku?
• Porównaj otrzymane wyniki przy pomocy Traceroute
• Do czego służy WireShark; jak można tą funkcjonalność odnieść do Ping lub Traceroute.
• Napisz sprawozdanie zawierające: opis programów, wywołania dla powyższych zagadnień z analizą wyników, wnioski dotyczące przydatności tych programów.

1. Czy m - średnia wielkość pakietów w bitach ma być wartością zmienną, czy może być stała?
2. Czy przepustowość dla każdej krawędzi ma być inna (jeśli tak to w jakim zakresie), czy może być taka sama?
3. Czy zakładamy, że pakiety przechodzą najkrótszą drogą, czy tą najmniej obciążoną?
4. Czy przesyłanie pakietów ma następować pomiędzy dwoma konkretnymi (z góry ustalonymi) wierzchołkami, czy czy pomiędzy kombinacjami wierzchołków wybranych przez program?
5. Czy można korzystać z biblioteki "networkx" w celu rysowania grafów?
6. Czy funkcję a(e) należy obliczać na podstawie macierzy natężeń, a jeśli tak to w jaki sposób?
7. Jeżeli funkcja a(e) przyjmuje jako argument krawędź, to jak może ona realizować macierz N? W macierzy N rozróżniamy połączenia n(i,j) oraz n(j,i). Czy to oznacza, że jeśli mamy policzyć a(e), to bierzemy wartość maksymalną z n(i,j) i n(j,i)?
8. Z tego co zrozumiałem z FAQ, a(e) jest wyliczane na podstawie ścieżki, a nie krawędzi, czyli wtedy e oznaczałoby ścieżkę, a w przypadku c(e) e oznacza krawędź?
9. Czy w macierzy natężeń musimy zakładać, że wszyscy się ze sobą komunikują? Jeśli nie, to czy jest jakaś dolna granica na liczbę zer w macierzy?
10. Czy można uznać, że n(k,k)=0?

1. Parametr m należałoby uzmiennić. Naturalnie trzeba wykonać przez to dla każdego przypadku rozsądną (,,reprezentatywną") liczbę testów.
2. Także jest dobrze uzmiennić przepustowość. Należy ją w miarę rozsądnie dobrać do macierzy N i topologii sieci. Można np. policzyć średnią i potem przemnażać przez różne stałe z jakiegoś zakresu. Tu należy przetestować jakie są dobre. Potem ewentualnei na podstawie obserwacji można zmienic nieco podejście.
3. To jest kwestia definicji naszego modelu. Każdy z podanych modeli ma wady. W pierwszym np. niektóre krawędzie mogą się szybko zapchać. W drugim, ścieżka może być bardzo długa (np. dwa sąsiadujące wierzchołki w topologii cyklicznej mogą przesłać wtedy wiadomość niepotrzebnie przez cały cykl. Trzeba wypracować jakiś złoty środek. Można w tym celu jakoś wykorzystać stałą izoperymetyczną grafu (choć to już ambitny pomysł).
4. Macierz natężeń definiuje kto do kogo wysyła pakiety. Każdy pakiet musi w miarę rozsądnie wybrać ścieżkę podróży i każda krawędź tej ścieżki zostaje obciążona tymi pakietami, zmniejszając tym samym dostępną przepustowość.
5. Jak najbardziej. W Pythonie to raczej najlepsza biblioteka do grafów. Dobry jest też przykładowo javascriptowy Node.js. W Wolfram Mathematica też się da sprawnie działać na grafach.
6. Powiedzmy, że P(i,j) to zbiór wszystkich krawędzi wybranej ścieżki z wierzchołka v(i) do v(j). Wtedy a powinno być zadane wzorem:
   a(e)=Σ_{i=1}^{|V|} Σ_{j=1}^{|V|} [|e ϵ P(i,j)|] n (i,j),
   gdzie [|e ϵ A|] oznacza indykator zbioru A, tj. 1 tam, gdzie e ϵ A, a 0 w przeciwnym przypadku. Przy okazji trzeba zadbać o to, żeby dla żadnej krawędzi e, a(e) nie przekroczyło maksymalnej przepustowości c(e). Zatem tutaj zgodnie z Ad 4., trzeba wykombinować taki algorytm wybierania ścieżek (patrz Ad 3.), żeby to a raczej nie przekraczało c (nie trzeba szukać optymalnego algorytmu, ale takiego, który jest nie najgorszym przybliżeniem). Jeśli dla naszego algorytmu wyjdzie ostatecznie, że któraś krawędź niedomaga, to po prostu uznajemy to za porażkę dla zadanych parametów.
7. Macierz natężeń opisuje żadanie, tj. n_{i,j} podaje ile informacji v_i chce przekazać v_j. Ale może miedzy nimi nie istnieć krawędź i wtedy trzeba wysłać te dane po jakiejś scieżce. Każda z krawędzi na tej ścieżce jest wtedy obciążona całym pakietem (to wynika ze wzoru podanego na mojej stonie w Ad 6.). Co więcej n(i,j), z tej definicji, to nie to samo co n(j,i). W dwie strony można wysyłać różne informacje.
8. a(e) jest faktycznie wyznaczane na podstawie ścieżki. Jednak e oznacza krawędź, a do funkcji przepływu dal tej krawędzi, tj. a(e) wliczają się wszystkie ścieżki, które zawieraja tę krawędź, tzn. jest to suma wszystkich informacji, które przechodzą przez dana krawędź (to w zasadzie mówi ten wzorek z dwiema Sigmami. W szczególności, jeśli graf posiada most, to przez ten most muszą przejść wszystkie pakiety, które mają krańce w dwóch spójnych składowych, które pozostają po usunięciu mostu.
9. Nie wszyscy muszą się ze sobą komunikować. Co więcej, komunikacja nie musi być symetryczna, tzn. n(i,j) nie musi być tym samym, co n(j,i). Jeśli chodzi o liczbę 0, to jest duża dowolność, ale raczej dobrze by było, żeby macierz byłą w miarę gęsta (rzędu |V|^2), np. przynajmniej 1/4 |V|^2 (to oznacza gęstość grafu na poziomie 1/2). Można tu rozważyć kilka różnych macierzy (np. o ~|V|log|V| niezerowych elementów albo nawet, gdy wszystkie wyrazy są niezerowe).
10. Oczywiście. Nie ma sensu, żeby ktokolwiek wysyłał pakiety do samego siebie.

• Napisz program ramkujący zgodnie z zasadą "rozpychania bitów" (podaną na wykładzie), oraz weryfikujący poprawność ramki metodą CRC. Program ma odczytywać pewien źródłowy plik tekstowy 'Z' zawierający dowolny ciąg złożony ze znaków '0' i '1' (symulujący strumień bitów) i zapisywać ramkami odpowiednio sformatowany ciąg do inngo pliku tekstowego 'W'. Program powinien obliczać i wstawiać do ramki pola kontrolne CRC formatowane za pomocą ciągów złożonych ze znaków '0' i '1'. Napisz program, realizujacy procedurę odwrotną, tzn. który odzczytuje plik wynikowy 'W' i dla poprawnych danych CRC przepisuje jego zawartość tak, aby otrzymać kopię oryginalnego pliku źródłowego 'Z'.
• Napisz program (grupę programów) do symulowania ethernetowej metody dostępu do medium transmisyjnego (CSMA/CD). Wspólne łącze realizowane jest za pomocą tablicy: propagacja sygnału symulowana jest za pomoca propagacji wartości do sąsiednich komórek. Zrealizuj ćwiczenie tak, aby symulacje można było w łatwy sposób testować i aby otrzymane wyniki były łatwe w interpretacji.

• W symulatorze GNS3 skonfiguruj wirtualną sieć o podanej topologii, tak aby:
  • Wirtualna sieć była połączona z zewnętrzną ('fizyczną') siecią 'Cloud'.
  • Ruter R5 uzyskiwał dynamiczny adres IP z sieci 'Cloud'.
  • Pozostałe urządzenia posiadały statyczne adresy w swoich sieciach.
  • Możliwe było wysyłanie komunikatów "ping" pomiędzy dowolna parą urządzeń sieci wirtualnej.
  • Możliwe było wysyłanie komunikatów "ping" z dowolnego urządzenia w sieci wirtualnej na zewnętrzny adres, np. 'google.com'.
• Ustaw przechwytywanie komunikatów w sieciach: 192.168.0.0, 192.168.2.0, 192.168.3.0.
• Przeanalizuj przechwycone komunikaty dla zapytania wysłanego z komputera PC2: 'ping google.com'.

• Uruchom ten skrypt, przetestuj, zastanów się jak działa.
• Nawiąż połączenie za pomocą przeglądarki internetowej.
• Zmień skrypt (lub napisz własny serwer w dowolnym języku programowania) tak aby wysyłał do klienta nagłówek jego żądania.
• Zmień skrypt (lub napisz własny serwer w dowolnym języku programowania) tak aby obsugiwał żądania klienta do prostego tekstowego serwisu WWW (kilka statycznych ston z wzajemnymi odwołaniami) zapisanego w pewnym katalogu dysku lokalnego komputera na którym uruchomiony jest skrypt serwera.
• Przechwyć komunikaty do/od serwera za pomocą analizatora sieciowego - przeanalizuj ich konstrukcję.
• Napisz zwięzłe sprawozdanie.

• Bardzo często pojawiającym się błędem językowym (ok. 95% prac) jest używanie słowa ,,ilość'' w nieodpowiednim kontekście. Słowo to jest zarezerwowane dla opsiu rzeczy niepoliczalnych, jak przykładowo ciecze. Mamy zatem np. ilość wody, mleka czy masła (tu w kg). Jeśli opisujemy węzły, routery, bajty, czy inne policzalne rzeczy (izomorficzne z podzbiorem liczb naturalnych w skali makroskopowej), powinniśmy użyć słowa liczba (w szczególności: liczba liczb pierwszych jest jak najbardziej poprawnym określeniem).
• Dobrym nawykiem jest, aby w miarę możliwości nie zamieszczać obrazków, czy tabel, o ciemnym tle, żeby nie tracić zbyt wielu zasobów przy okazji drukowania.
• Ponadto, gdy mamy jakieś załączniki typu rysunek, obraz, tabela, rycina, algorytm, to dobrze jest je podpisać (caption), czyli zrobić zwięzły opis tuż przy załączniku, wraz z podaniem nazwy i numeru, np. ,,Tabela 3. Wyniki zapytań ping dla wybranych serwerów wraz ze średnim czasem odpwiedzi i ich odchyleniem standardowym. Liczba prób=40, wielkość pakietów=64B". Potem można się bezpośrednio odnieść do danego załącznika(tak zwane referencje), żeby było jasne na podstawie czego wnioskujemy (czasem poszukiwania źródeł wniosków zajmowały mi ponad godzinę na jedno sprawozdanie, a bywało, że ich nie znajdowałem ostatecznie).
• Często w sprawozdaniach przytaczacie Państwo zewnętrzną wiedzę. Normalnie w takiej sytuacji stosuje się cytowanie. Na potrzeby tego kursu możemy uznać to za niekonieczne. Ale przed umieszczeniem takiej informacji, warto najpierw sprawdzić, czy na pewno jest ona prawdziwa, poszukując w wielu niezależnych od siebie źródłach. Bywało, że niektóre wnioski były oparte na nieprawdziwych informacjach.
• Państwa sprawozdania opierają się na pewnych badaniach. Z jednej strony mogą być one postrzegane jak eksperymenty fizyczne, jeśli otrzymywane wyniki się wcale nie różnią. Część wyników otrzymywanych przez fizyków jednak jest akceptowana przy okoliczności błędów pomiarowych. Jednak wtedy najczęściej znany jest z góry maksymalny błąd pomiarowy urządzeń mierniczych. Urządzenia można kalibrować i otrzymywać małe średnie błędy. Jeśli jednak otrzymujemy różne wyniki i nie mamy znaczących błędów pomiarowych, to należy zastosować podejście statystyczne. Znaczna większość przyjmowała coś na wiarę, bo dla prau przypadków się zgadza. Statystyka w pierwszej połowie XX w. była precyzyjną dziedziną matematyki. Przez lata jednak ewoluowała i w szczególności wypączkowała pewną odmianę – statystykę opisową – z której to poważni statystycy nie są do końca zadowoleni. Ta ,,Statystyką dla bystrzaków'' jest próbą zaadaptowania trudnej dziedziny matematyki do zjadliwej dla przeciętnego człowieka postaci. Jednak, by bardzo dobrze posługiwać się ,,slangiem'' statystyki opisowej, należy wystarczająco rozumieć to co za nią się kryje. Porządne jej zrozumienie wymaga jednak dobrej znajomości teorii miary, więc nie zamierzam się w to tutaj zagłębiać. Bardzo duża część z nas jest pod wpływem utartych określeń, zasłyszanych np. od centrów badań społecznych (które czasem nawet nie zatrudniają statystyków). Te zasłyszane frazy często posiadają dosyć dokładną interpretację, lecz często są one nadużywane lub źle interpretowane, przez co łatwo tu o wprowadzenie w błąd. Dlatego poniżej umieszczę kilka ogólnych zasad najbardziej podstawowoych rozumowań statystycznych. Liczę, że zostaną one jakkolwiek uwzględnione przy kolejnych Państwa sprawozdaniach. Myślę, że to też cenna wiedza użyteczna (żeby nie dawać się oszukiwać albo, żeby umieć się wypowiadaćw tym języku).
• Bardzo często słyszymy określenie, że badanie zostało przeprowadzone na reprezentatywnej próbie. Co to znaczy? Statystyka najczęściej testuje pewne hipotezy. Tak zwane hipotezy zerowe, przy opcjonalnej hipotezie alternatywnej (dopełnieniu hipotezy zerowej). Jest to sprawdzane przy pomocy tak zwanych testów statystycznych. I zazwyczaj to od ich określenia zależy jaka powinna być wielkość próby (liczby osób, przebadanych egzamplarzy lub liczby badań). Z reguły jednak się zakłada, że próba ma wielkość minimum 40 (większość testów praktycznie nie działa dla mniejszych, choć istnieją testy desygnowane dla prób o wielkości od 10 do 40). Lecz czy to wystarczy, żeby mówić, że próba jest reprezentatywna? Wystarczy się zastanowić, czy jeśli spytamy losowych 40 Polaków o wiek, czy będziemy mieć orientacyjną wiedzę na temat rozkłądu wieku Polaków? Raczej nie. Próby powinny być takie, żeby po powtórzeniu eksperymentu rozkład próby był zbliżony (w jakimś sensie). W kontekście sprawozdań, wypadałoby, zeby wykonywać zatem sporą liczbę testów (u Państwa często to było 4 lub 5).
• Podobna kwestia to rzetelne dobór eksperymentów. Jeśli wysyłamy zapytania tylko do serwera rządu w Burkina Faso (w kontekście pinga), to jest tak, jakbyśmy ankietowali tylko mieszkańców Niepołomic o ich wiek. Intuicyjnie nie będzie to dobrym odwzorowaniem wieku w całej Polsce (różnorodność źródeł). Podobnie, w sprawozdaniach powinniśmy uzmienniać wiele parametrów, ale na tyle, żeby dało sie cos na ich podstawie wywnioskować. Najwygodniej początkowo zmieniać jeden parametr jednocześnie. Można uwzględniać nawet wszystkie parametry naraz (tak zwane modele analizy wariancji ANOVA), ale to wymaga dodatkowej wiedzy.
• Ponadto w poważnej statystyce nie ma mowy o przyjmowaniu hipotez. Można co najwyżej nie odrzucić jakiejś hipotezy (zerowej) na jakimś poziomie ufności (najczęściej 95% lub 99%) albo ją odrzucić. W pierwszej opcji, test statystyczny pokazuje, że z prawdopodobieństwem co najmniej wynoszącym poziom ufnosci hipoteza (zerowa) sie potwierdza dla danej próby. Mówi się wtedy, ze nie ma podstaw do odrzucenia hipotezy zerowej. W kontekście naszych sprawozdań sprawa wygląda nieco inaczej, bo najpierw wykonujemy badania, a potem stawiamy hipotezę (którą powinniśmy dopiero przetestować), ale tutaj nie czuję potrzeby powtórnego zawierania tego w sprawozdaniu. Ze względu na to, że nie operują Państwo w znacznej większości dobrą wiedzą statystyczną, to nie ma sensu wymagać poprawnego testowania hipotez zgodnie ze status artis. Natomiast będę wymagał, żeby w przypadku, gdy ktoś chce odrzucić jakąś hipotezę, gdy może ona się wydawać prawdziwa (tzw. błąd I rodzaju), to żeby to poparł wystarczająco dużą liczbą prób. Czyli jak mamy jakieś wątpliwości, to róbmy znacznie więcej prób. Podobnie, gdy chcemy zatwierdzić poprawność hipotezy zerowej, a niektóre wyniki nam nie pasują (błąd II rodzaju), to musimy zrobić więcej prób albo wyjaśnić, dlaczego niektórych danych nie powinniśmy analizować jako outliers. W tym ostatnim kontekście prawie nikt nie zauważył, że niektóre zapytania pingiem dawały znacznie większe czasy, zwiększajac przy tym średni czas propagacji oraz wariancję wyników, przez co pobrane dane nie były zbierane w mozliwie jednakowych warunkach. Warto też było sie odnieść jak często się takie istotne odchylenia zdarzały.
• Niemal wszyscy badając wpływ rozmiaru wysyłanych pakietów na czas ich propagacji, badali, co prawda dla różnych serwerów, ale zazwyczaj tylko 2 lub 3 przykładowe wartości rozmiaru pakietów. Porządna analiza powinna wykazać dokładny wpływ rozmiaru na propagację (czy jest liniowy, kwadratowy, a może jeszcze inny). U Państwa najczęściej odpowiedzią było, czy wpływ jest, czy go nie ma. A niektórzy wnioskował dla dwóch wartości i wychodziło im, że wpływu nie ma. Dla zobrazownia zamieszczam poniższy wykres:
  
  Figura 1. Wykres funkcji f(n), która zwraca sumę jedynek w binarnych reprezentacjach wszystkich liczb naturalnych nie większych, niż n, pomniejszonej o nlg(n)/2.
  Jeśli będziemy testować hipotezę, że wartość funkcji f się nie zmienia, to możemy dojść do błędnych wniosków, jeśli za n przyjmować będziemy liczby diadyczne (potęgi liczby 2). Dlatego trzeba bardzo uważnie testować niektóre hipotezy. Szczególnie, jeśli dotyczą dość specyficznych wielkości (jak MTU czy pakiety o wielkościach diadycznych).
• Zwracam się także z prośbą o uważne czytanie treści zadań. Często Państwo zapominacie o czymś. Warto przed wysłaniem sprawozdania jeszcze raz sprawdzić, czy jest wszystko, czego potrzeba oraz, czy nie ma literówek.
• W paru przypadkach było widać, że komuś nie chciało się pisać i niektóre wnioski są tylko same dla siebie. Teraz jest czas, kiedy Państwo doświadczają prawdziwego studiowania, czyli samodzielnej analizy problemów. Chyba warto to wykorzystać dla samorozwoju i przyłożyć się nieco bardziej.