Wykład przeznaczony jest dla studentów I roku I stopnia Informatyki na WPPT. Odbywa się we wtorki w godz. - oraz środy w godz. - (sala 130/C-13). Na stronie tej znajdziesz informacje o zasadach zaliczenia, realizowanym materiale, literaturze oraz listę zadań.
Zasady zaliczania kursu
Zaliczenie tego kursu polega na otrzymaniu zaliczenia z ćwiczeń. Nie ma egzaminu końcowego. W drugim semestrze będzie mieli kontynuację tego kursu (Algebra Abstrakcyjna i Kodowanie), który kończy się egzaminem.
Ćwiczenia
Na ćwiczeniach odbędą się dwa 45 minutowe kolokwia. Na każdym z nich dostaniecie do zrobienia 4 zadania. Za każde z nich będziecie mogli otrzymać do 5 punktów.
Za aktywność można uzyskać dodatkowo do 15 punktów. Ocena końcowa (C) z ćwiczeń będzie wystawiana za pomocą następującej tabelki:
Pkt
0..12
13..19
20..26
27..33
34..40
41..47
49..55
C
2.0
3.0
3.5
4.0
4.5
5.0
5.5
Literatura
Podstawowa
A. Białynicki-Birula, Algebra, PWN,
B. Gleichgewicht, Algebra, GiS,
A. Mostowski, M. Stark, Elementy algebry wyższej, PWN,
PRZYKŁADY: Poznaj i zapamiętaj możliwie wiele przykładów struktur algebraicznych. Są one równie ważne, jak twierdzenia i definicje. Znajomość definicji grupy nic Ci nie da, jeśli nie znasz kilkunastu przykładów grup.
LICZ: Wykonuj możliwie dużo obliczeń. Naucz się wykonywać rachunki na permutacjach, macierzach. Naucz się liczyć w ciałach skończonych, pierścieniach. Po opanowaniu obliczeń na kartce papieru postaraj się napisać algorytm który róbi to za Ciebie w dowolnym języku programowania.
MYŚL ABSTRAKCYJNIE: Po wykonaniu obliczeń zawsze zastanów się nad ich uogólnieniem. Na przykład, tożsamość $(x+y)^2 = x^2 + 2\cdot x \cdot y + y^2$ jest prawdziwa nie tylko w liczbach rzeczywistych, lecz w dowolnym pierścieniu przemiennym, jeśli odpowiednio zinterpretujesz mnożenie przez 2.
MYŚL GEOMETRYCZNIE: Tam gdzie jest to możliwe myśl geometrycznie i rysuj. Dotyczy to zwłaszcza algebry liniowej.
Dowody
Analizowanie dowodów z książkek i wykładów, jest z reguły stosunkowo trudne.
Kiedy zaczynasz uczyć się jakiegoś twierdzenia, to odłóż książkę/zeszyt i pobaw się najpierw się kilkoma przykładami związanymi z tym twierdzeniem. Zastanów się dokładnie nad założeniami twierdzenia. Sprawdź czy są one potrzebne (przykłady !!!). Potem spróbuj samodzielnie udowodnić to twierdzenie. Jeśli Ci to się uda, to przyjrzyj się dowodowi z książki/wykładu i porównaj go ze swoim rozumowaniem. Jeśli Ci się nie uda, to sprawdź na czym polega pomysł dowodu twierdzenia (czyli: dokładnie spróbuj znaleźć ten pomysł, na jaki nie wpadłeś).
Jest to bardzo skuteczna metoda. Stosując ję znacznie lepiej zrozumiesz analizowany temat.
$
\def\RR{\mathbb{R}}
\def\QQ{\mathbb{Q}}
\def\ZZ{\mathbb{Z}}
\def\CC{\mathbb{C}}
\def\NN{\mathbb{N}}
\newcommand{\span}[1]{\mathrm{span}(#1)}
\newcommand{\IS}[2]{\langle\,#1,#2\rangle}
\newcommand{\sgn}[1]{\mathrm{sgn}(#1)}
\newcommand{\det}[1]{\mathrm{det}\left(#1\right)}
$
Zagadnienia omówione na wykładzie
03.10.2017: Grupy - cz. I
Pojęcia działania binarnego. Łączność, przemienność
Jeśli $\cdot$ jest łączne, to
$$
x\cdot(y\cdot(u\cdot v)) = (x\cdot y)\cdot (u \cdot v) = (x\cdot (y\cdot u))\cdot v = ((x\cdot y) \cdot u)\cdot v
$$
Tw. W grupie istnieje dokładnie jeden element neutralny. Dla każdego elementu $x$ istnieje dokładnie jeden element odwrotny. Oznaczany jest on symbolem $x^{-1}$ (lub $-x$, gdy stosujemy notację addytywną).
Tw. $(a^{-1})^{-1} = a$
Tw. $(a\cdot b)^{-1} = b^{-1}\cdot a^{-1}$
Grupa $C_n = (\{0,\ldots,n-1\},\oplus)$, gdzie $x \oplus y = (x+y) \quad \mathrm{mod} \quad n$.
Pojęcie rzędu elementu w grupie
$$
ord(x) =
\begin{cases}
\min\{k\geq 1: x^k =e\} &: (\exists k\geq 1)(x^k = e) \\
\infty &: (\forall k\geq 1)(x^k \neq e)
\end{cases}
$$
Def. Funkcja $f:G\to H$ jest homomorfizmem grup $(G,\cdot)$ i $(H,\star)$ jeśli
$$
(\forall x,y\in G)(f(x\cdot y) = f(x)\star f(y))~.
$$
Pojęcie monomorfizmu, epimorfizmu i izomorfizmu
Tw. Jeśli $(G,\cdot)$ jest grupą taką, że $|G|=2$, to $(G,\cdot)$ jest izomorficzna z grupą $C_2$.
Tw. (na razie bez dowodu) Jeśli $(G,\cdot)$ jest taką grupą skończoną, że $|G|=p$ jest liczbą pierwszą, to $(G,\cdot)$ jest izomorficzna z grupą $C_p$.
Przykład: grupy $(\RR,+)$ oraz $((0,\infty),\cdot)$ są izomorficzne (izomorfizm: np. $f(x)=2^x$)
Grupa $Sym(X)$ permutacji zbioru $X$; $S_n=Sym(\{1,2,\ldots,n\})$.
Jeśli $n\geq 3$ to grupa $S_n$ jest nieprzemienna.
Konstrukcja produktu grup: $(G,\cdot) \times (H,+) = (G\times H, *)$, gdzie $(a,b)*(c,d) = (a\cdot c,b+d)$.
Tw. Jeśli $(G,\cdot)$ i $(H,+)$ są grupami to $(G,\cdot) \times (H,+)$ też jest grupą.
Zadanie domowe: oblicz rząd następującej permutacji:
$$
\begin{pmatrix}1&2&3&4&5\\2&1&4&5&3\end{pmatrix}
$$
10.10.2017: Grupy, pierścienie i ciała
Grupy $C_2\times C_2$ i $C_4$ nie są izomorficzne.
Tw. Niech $f:(G,\cdot)\to (H,\star)$ będzie homomorfizmem. Niech $e_1$ będzie elementem neutralnym w $(G,\cdot)$ oraz niech $e_2$ będzie elementem neutralnym w $(H,\star)$. Wtedy
$f(e_1) = e_2$
$(\forall x\in G)(f(x^{-1})= f(x)^{-1})$
Jeśli $(G,\cdot)$ jest grupą skończoną i $|G|=n$, to $(\forall x\in G)(ord(x)\leq n)$
Pojęcie pierścienia; pierścienia z jednością; pierścienia przemiennego
Podstawowe własności działań w pierścieniach: $0\cdot x = x \cdot 0 = 0$, $(-x)\cdot y = -(x\cdot y)$, $(-x)\cdot(-y) = x\cdot y$
Definicja ciała
Proste obliczenia w ciele $\ZZ_5$
11.10.2017: Pierścienie i ciała
Pojęcie homorfizmu struktur algebraicznych
Twierdzenie: Dla każdego ustalonego $n\in\NN\setminus\{0\}$ funkcja $\phi_n: \ZZ \to \{0,\ldots,n-1\}$
określona wzorem $\phi_n(x) = x \mod n$ jest homorfizmem z pierścienia $(\ZZ,+,\cdot)$ na pierścień $\ZZ_n$.
Uwaga: dowód zrobiliśmy tylko dla $+$.
Zasada podzielności przez $3$: $\phi_3(\sum_{k=0}^n a_k 10^k) = \ldots = \phi_n(\sum_{k=0}^n a_k)$; zasady podzielności przez $9$, $11$.
Wzory prawdziwe w pierścieniach:
$(x+y)^2 = x^2 + x\cdot y + y\cdot x + y^2$
w pierścieniach przemiennych mamy: $(x+y) = x^2 + 2 x y + y^2$, $(x+y)(x-y)=x^2-y^2$
w ciele $\ZZ_p$ (p - liczba pierwsza) mamy $(x+y)^p = x^p + y^p$
Proste układy równań w $\ZZ_5$
Równania kwadratowe w takich ciałach, że $1+1\neq 0$
Zadania domowe:
Dokończ dowód twierdzenia o homomorfiżmie z $\ZZ$ w $\ZZ_n$
Zbadaj kryteria podzielności przez $2$, $5$, $10$, $7$.
17.10.2017: Liczby naturalne
Konstrukcja ciała $\QQ(\sqrt{2})$.
Zasada dobrego porządku (WO): każdy niepusty podzbiór zbioru liczb naturalnych ma element najmniejszy.
Zasada indukcji matematycznej (ZIM): jeśli $A\subseteq \NN$, $a\in A$ oraz
$(\forall n\in\NN)((a\leq n \land n\in A) \to n+1\in A)$, to $(\forall n\in\NN)(n\geq a \to a \in A)$.
Tw. WO $\to$ ZIM
Tw. Nie istnieje ostro malejący nieskończony ciąg liczb naturalnych
Tw (o dzieleniu z resztą). Jeśli $a,n\in\NN$ i $n>0$ to istnieją liczby naturalne $q,r$ takie, że $a = q\cdot n + r$ i $0\leq r \lt n$.
Def. $a|b \equiv (\exists k)(b=k\cdot a)$
Podstawowe własności relacji podzielności: $a|a$, $(a|b\land b|c) \to a|c$
Def. $NWD(a,b) = \max\{k: k|a \land k|b\}$.
Tw. Jeśli $a = q\cdot b + r$, to $NWD(a,b) = NWD(b,r)$
ALGORYTM EUKLIDESA (pseudokod z wykorzystaniem operacji jednoczesnego podstawiania)
int NWD(int a, int b){
while (a%b <> 0){
[a,b] = [b,a%b];
}
return b;
}
Zadanie domowe: Zaimplementuj i przetestuj Algorytm Euklidesa !!!!!!
18.10.2017: Największy wspólny dzielnik
Tw. Dla dowolnych dodatnich liczb naturalnych $a, b$ istnieją liczby całkowite $X,Y$ takie, że
$$
a\cdot X + b \cdot Y = NDW(a,b)~.
$$
Dowód: Definiujemy $z = \min(\{aX+bY:X,Y\in\ZZ\}\cap(\NN\setminus\{0\}))$ i pokazujemy, że $z = NWD(a,b)$.
Tw. Jeśli $n\geq 2$ to pierścień $\ZZ_n$ jest ciałem wtedy i tylko wtedy, gdy $n$ jest liczbą pierwszą.
Tw. Jeśli $NWD(a,b)=1$ oraz $a|b\cdot c$ to $a|c$.
Dowód: Mnożymy równanie $aX+bY=1$ przez $c$.
Tw. Jeśli $p$ jest pierwsza i $p|a\cdot b$ to $p|a$ lub $b|c$.
Tw. Każda liczba naturalna większa od $1$ podzielna jest przez jakąś liczbę pierwszą.
Dowód: Zakładamy, że teza nie jest prawdziwa i rozważamy najmnieją liczbę naturalną dla której to nie jest prawdą (korzystamy z WO).
Tw. (Euklides) Istnieje nieskończenie wiele liczb pierwszych.
Dowód: Rozważamy liczbę $(p_1\cdot p_2\cdots p_n) +1$
Uwaga: Euklides żył w Alksandrii ok 300 lat p.n.e. Twierdzenie Euklidesa ma więc około 2300 lat. Musicie znać jego dowód.
Rozszerzony Algorytm Euklidesa:
function ExtNWD(a,b){
// niezmienniki a = X1*A+Y1*B; b = X2*A+Y2*B
X1=1;Y1=0;
X2=0;Y2=1;
while (a%b <> 0){
q:= a/b; //dzielenie całkowito-liczbowe
[a,b,X1,Y1,X2,Y2]:= [b,a%b, X2,Y2,X1-q*X2,Y1-q*Y2];
}
return [b,X2,Y2];
}
Zagadka: podczas wylicznia NWD(21,13) pojawiają się następujące liczby: 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21. Co to jest za ciąg? Czy potrafisz sformułować jakąś hipotezę? Możesz spróbować skorzystać ze
Sloane Online Encyclopedia of Integer Sequences.
24.10.2017: Liczby naturalne - II
Tw. Jeśli $p$ jest liczbą pierwszą oraz $p|(a_1\cdot \ldots\cdot a_n)$ to $(p|a_1)\lor\cdots\lor (p|a_n)$ .
Tw. Każdą liczbę naturalną $n\geq 2$ można przedstawić jednoznacznie w postaci $n = \prod_{i=1}^{k} p_i^{\alpha_i}$
dla pewnych liczb pierwszych $p_1 \lt p_2 \lt \ldots \lt p_k$ oraz dodatnich liczb naturalnych $\alpha_1, \ldots \alpha_k$.
Interpretacja geometryczna i formalna konstrukcja $\CC$.
Wniosek: Funkcja $f(z) = \overline{z}$ jest automorfizmem $\CC$.
Fakt. Jeśli $c>0$ to $\sqrt{-c} = \{\sqrt{c} \cdot i, -\sqrt{c}\cdot i\}$
Fakt. Dla dowolnej liczby zespolonej $z$ istnieją dwie liczby zespolone $u$ takie, że $u^2 = z$.
Wniosek. Równania kwadratowe o współczynnikach z $\CC$ mają rozwiązania w $\CC$.
ZASADNICZE TWIERDZENIE ALGEBRY. Jeśli $n\geq 1$ oraz $f(x) = a_n x^n + a_{n-1}x^{n-1} + \ldots + a_1 x + a_0$, gdzie $a_0, a_1, \ldots, a_{n-1}, a_n \in \CC$ oraz $a_n \neq 0$ to istnieje $w\in\CC$ takie, że $f(w) = 0$.
Dowód będzie zrobiony póżniej.
Tw. $|z_1\cdot z_2| = |z_1|\cdot |z_2|$.
Wniosek. Struktura $T = \left(\{z\in\CC:|z|=1\},\cdot\right)$ jest grupą abelową. Jeśli $|z|=1$, to $z^{-1}=\overline{z}$.
Potęgi liczby $i$:
$$
i^n = \begin{cases} 1 &: n = 4k\\ i &: n= 4k+1\\ -1 &: n = 4k+2 \\ -i &: n=4k+3 \end{cases}
$$
Uwaga: na wykładzie na tablicy pojawił się błąd - dziękuję Panu Karolowi Kobiałce za zauważenie błędu!!!
Twierdzenie (Postać trygonometryczna liczby zespolonej). Dla dowolnej liczby $z\in\CC\setminus\{0\}$ istnieją liczby $\rho\in \RR$ oraz $\alpha \in \RR$ takie, że $\rho>0$ oraz
$$
z = \rho(\cos(\alpha) + i\sin(\alpha))~.
$$
Liczbę $\alpha$ nazywamy argumentem liczby $z$. Oczywiście: $\rho = |z|$.
Przyglądaj się tak długo apletowi Twierdzenie Pitagorasa aż zobaczysz, że dowód tego twierdzenia jest oczywisty.
Samodzielnie (bez patrzenia do notatek) wyprowdź wzory na $\sin(\alpha+\beta)$ i $\cos(\alpha+\beta)$. Wyprowadź wzory na $\sin(2\alpha)$ i $\cos(2\alpha)$.
07.11.2017: Liczby zespolone - II
Uwagi o NWD: Z obliczeń NWD(22,6) = NWD(6,4) = NWD(4,2) = 2 możemy wyznaczyć rozwiązania równania $22\cdot X + 6\cdot Y = 2$ w liczbach całkowitych: 2 = 1*6 - 1*4 = 1*6 - (22-3*6) = 4*6 + (-1)*22.
Def. $arg(z) = \{\alpha\in\RR: z = |z|(\cos(\alpha)+i\cdot\sin(\alpha)$
Wzór de Moivre'a: $\left(\rho(\cos(\alpha)+i\cdot\sin(\alpha))\right)^n = \rho^n(\cos(n\cdot\alpha)+i\cdot\sin(n\cdot\alpha))$
Wzór de Moivre'a (bardziej zwarta wersja): $(r\cdot e^{i\alpha})^n= r^n\cdot e^{i(n \alpha}$
Tw (pierwiastki z jedności). $z^n=1$ wtedy i tylko wtedy, gdy $z \in \{\epsilon_{n,k}:k=0,\ldots,n-1\}$, gdzie
$$
\epsilon_{n,k} = e^{\frac{2\pi k \cdot i}{n}}~.
$$
(patrz aplet Pierwiastki liczby zespolonej)
Wniosek: Grupa $(\{z\in\mathbb{C}: z^n=1\},\cdot)$ jest izomorficzna z grupą $C_n$.
Zaczęliśmy przyglądać się pierwiastkom z dowolnej liczby zespolonym. Dokończymy to na następnym wykładzie.
08.11.2017: Liczby zespolone - III
Pierwiastki z dowolnej liczby zespolonej: jeśli $z = r e^{\alpha i}$ ($r\geq$) to
$$
\sqrt[n]{z} = \{\sqrt[n]{r} e^{\frac{\alpha}{n} i} \epsilon_{n,k}: k=0,\ldots,n-1\}~.
$$
Definicja ciała liniowo uporządkowanego
Przykład: Ciało $\ZZ_7$ nie jest liniowo porządkowalne
Tw. Ciała liczb zespolonych nie można liniowo uporządkować
Kwaterniony: zbiór $\mathbb{K}$ wszystkich wyrażeń postaci $a+b\cdot i + c\cdot j +d\cdot k$, gdzie
$i^2 - j^2 = k^2 = -1$
$i\cdot j = k$, $j\cdot k = i$, $k\cdot i = j$
$(\forall x,y\in\{i,j,k\})(x\cdot y = - y\cdot x)$
Własności kwaterninów:
Sprzężenie kwaternionu: $\overline{a+b\cdot i + c\cdot j +d\cdot k} = a - b\cdot i - c\cdot j - d\cdot k$
Zadanie: Pokaż, że żadnego ciała skończonego nie można liniowo uporządkować.
14.11.2017
Liczby Gaussa - c.d
Elementy odwracalne w $\ZZ[i]$: $\{1,-1,i,-i\}$
Def. Element $a$ pierścienia $R$ jest nierozkładalny jeśli
$$
(\forall c,d \in R)(a = b\cdot c \to (a\in \mathcal{E}(R) \lor b \in \mathcal{E}(R)))
$$
oraz $a \notin \mathcal{E}(R)$.
Przykład: Elementy nierozkładalne w $\ZZ$: liczby postaci $\{\pm p: p\mbox{ jest pierwsza} \}$
Tw. Każda liczba $z\in\mathbb{Z}[i]\setminus \mathcal{E}$ jest podzielna przez jakąś liczbę nierozkładalną
Twierdzenie o dzielemiu z resztą: dla dowolnych $a,b\in\mathbb{Z}[i]$, jeśli $b\neq 0$, to istnieją $p,q \in \mathbb{Z}[i]$ takie, że $a = p\cdot b + q$ oraz $N(q)\lt N(b)$.
Przykład: $(1+i)(1-i) = 2$, zatem $2$ nie jest nierozkładalna w $\mathbb{Z}[i]$.
Przykład: liczba $3+0\cdot i$ jest nierozkładalna w $\mathbb{Z}[i]$.
Tw (bez dowodu) Liczba pierwsza $p$ jest liczbą nierozkładalną w pierścieniu $\mathbb{Z}[i]$ wtedy i tylko wtedy gdy $p = 4k +3$ dla pewnej liczby naturalnej $k$.
Wielomiany - I
Dziedzina całkowitości: piecień przemienny z jednością, bez dzielników zera
Przykład: w $\ZZ_6[x]$: jeśli $w = 1+2\cdot x$ oraz $v = 1+3\cdot x$ to $u\cdot v = 1+5\cdot x$, więc $deg(w\cdot v) \lt deg(w) + deg(v)$.
Zadanie domowe: Podziel z resztą $11+2\cdot i$ przez $1+i$ w pierścieniu $\ZZ[i]$.
15.11.2017
Wielomiany - II
Def. $w|v$ wtedy i tlko wtedy, gdy istnieje wielomian $\alpha$ taki, że $v = \alpha\cdot w$
Def. Wielomian $w\in R[x]$ jest nierozkładalny, jeśli $deg(w)\geq 1$ oraz nie istnieją wielomiany $v_1,v_2 \in R[x]$ takie, że $w = v_1\cdot v_2$ oraz $\deg(v_1)\lt\deg(w)$ oraz $\deg(v_1)\lt\deg(w)$.
Fakt: Wielomiany pierwszego stopnia (liniowe) są nierozkładalne
Tw. Każdy wielomian stopnia większego lub równego jeden jest iloczynem wielomianów nierozkładalnych.
Wielomiany nad ciałami
Tw (o dzieleniu z resztą) Niech $w,v\in K[x]$ oraz $v \neq 0$. Istnieją wtedy wielomiany $q,r\in K[x]$ takie, że $w = q\cdot v + r$ oraz $\deg(q) \lt \deg(v)$
Wniosek: Jeśli $w\in K[x]$, to $w(a)=0$ wtedy i tylko wtedy, gdy $(x-a)|w$
Tw. Jeśli $w\in \CC[x]$ oraz $\deg(w) = n \geq 1$, to istnieją liczby $\alpha_1, \ldots, \alpha_n\in\CC$ oraz liczba $c\in\CC$ takie, że
$$
w(x) = c\cdot(x-\alpha_1)\cdot(x-\alpha_2)\cdot\ldots\cdot(x-\alpha_n)~.
$$
(jest to prosta konsekwecja Zasadniczego Twierdzenia Algebry)
Lemat. Załóżmy, że $w \in \RR[x]$ oraz, że dla $\zeta \in \CC$ mamy $w(\zeta)=0$. Wtedy $w(\overline{\zeta}) = 0$.
21.11.2017: Wielomiany
Tw. Jeśli $w\in \RR[x]$ oraz $\deg(w) = n \geq 1$, to istnieją liczby $\alpha_1, \ldots, \alpha_k\in\RR$ oraz wielomiany moniczne (największy niezerowy współczynniki jest równy 1) $p_1, \ldots, p_m$ stopnia drugiego, o wyróżnikach mniejszych od zera oraz liczba $c\in\RR$, takie, że
$$
w(x) = c\cdot(x-\alpha_1)\cdot\ldots\cdot(x-\alpha_n)p_1(x) \cdot \ldots\cdot p_m(x)~.
$$
Główna obserwacja wykorzystana w dowodzie: jeśli $w\in \RR[x]$ oraz $z\in\CC$ jest takie, że $w(z)=0$ to również $w(\overline{z})=0$.
Wniosek. Każdy wielomian z $\RR[x]$ stopnia nieparzystego ma pierwiastek rzeczywisty.
NWD wielomianów (uwaga: dla uzyskania jednoznaczności wynikiem ma być wielomian moniczny).
Tw. Jeśli wielomian $w \in K[x]$ (K - ciało) jest nierozkładalny, $w|(u\cdot v)$ oraz $\neg(w|u)$ to $u|v$
Twierdzenie o jednoznaczności rozkładu dla $K[x]$, gdy $K$ jest ciałem
Wielomiany z $\ZZ[x]$
Fakt: Jeśli $w(x) = a_0+a_1x+\ldots+a_nx^n \in \ZZ[x]$, $\mathrm{nwd}(p,q)=1$ oraz $w(\frac{p}{q})=0$ to $p|a_0$ oraz $q|a_n$
Def. (homomorfim indukowany) Niech $R_1$ i $R_2$ będą pierścieniami; niech $\phi:R_1\to R_2$ bedzie homomorfizmem. Definiujemy funkcję $$
\overline{\phi}(\sum_n a_n x^n) = \sum_n \phi(a_n)x^n~.
$$
Łatwo można pokazać, że to jest homomorfizmem z $R_1[x]$ w $R_2[x]$. Nazywamy go homomorfizmem indukowanym.
Kryterimu Eisensteina nierozkładalności wielomianów w $\ZZ[x]$. Dowód: następny wykład.
Przykład: Jeśli $p$ jest liczbę pierwszą i $n \gt 0$, to wielomian $x^n + p$ jest nierozkładalny w $\ZZ[x]$
Przykład: Jeśli $p$ jest liczbę pierwszą i $n \gt 0$, to wielomian $1+x+x^2+\ldots +x^{p-1}$ jest nierozkładalny w $\ZZ[x]$.
W dowodzie skorzystaliśmy z tego, że jeśli $p$ jest pierwsza i $1\leq k\leq p-1$ to liczba $\binom{p}{k}$ jest podzielna przez $p$.
22.11.2017: Wielomiany
Dowód tego, że homomorfizm indukowany jest homomorfizmem
Wielomiany nierozkładalne w $\ZZ_2[x]$:
Stopnia 1: $w(x)=x$, $w(x)=x+1$
Stopnia 2: $w(x)=x^2 + x + 1$
Stopnia 3: $w(x)=x^3 + x^2 + 1$, $w(x)=x^3 + x + 1$
Stopnia 4: $w(x)=x^4 + x^3 + x^2 + x + 1$, $w(x)=x^4 + x^3 + 1$, $w(x)=x^4 + x + 1$
Przykład: Wielomian $w(x) = 3x^4 + 7x^3+ 5$ jest nierozkładalny w $\ZZ[x]$ - stosujemy homomorfizm $f(x) = x \mod 2$.
Przykład: $V=\RR^n$, $e_1=(1,0,0)$, $e_2 = (0,1,0), e_3=(0,0,1)$. Zbiór $\{e_1,e_2,e_3\}$ jest maksymalnym zbiorem liniowo niezależnym.
Przykład: $V=\RR^2$; $f_1 = (1,1)$, $f_2 = (-1,1)$; Zbiór $\{f_1,f_2\}$ jest bazą $\RR^2$
Jeśli $x_1,\ldots,x_n$ są liniowo niezależne oraz $\sum_{i=1}^{n}\lambda_i x_i = \sum_{i=1}^{n}\mu_i x_i$ to $(\forall i)(\lambda_i = \mu_i)$.
Def. Baza: maksymalny w sensie zawierania zbiór liniowo niezależny.
Lemat. Jeśli $E$ jest liniowo niezależny oraz $x\in V\setminus\span{E}$, to $E\cup\{x\}$ jest liniowo niezależny.
Wniosek. Jeśli $E$ jest bazą to $\span{E} = V$.
Tw (Steinera o wymianie) Jeśli $\span{A} = V$ oraz $B$ jest liniowo niezależny i skończony to istnieje $A_1 \subseteq A$ taki, że $|A_1|=|B|$ oraz $\span{B\cup(A\setminus A_1)} = V$.
05-12-2017: Przekształcenia liniowe
Wniosek. Jeśli $V$ ma bazę mocy $n$, to dowolna inna baza $V$ jest mocy $n$.
Tw (bez dowodu) Każda nietrywialna przestrzeń liniowa ma bazę.
Dowód będzie na Wstępie do Logiki i Struktur Formalnych (będzie to zastosowanie Lematu Kuratowskiego-Zorna)
Def. $dim(V)$= moc bazy przestrzeni $V$.
Def. Ciąg $(e_1,\ldots,e_n)$ jest bazą uporządkowaną jeśli $\{e_1,\ldots,e_n\}$ jest bazą.
Def. Jeśli $\mathcal{E} = (e_1,\ldots,e_n)$ jest bazą uporządkowaną oraz $X=\lambda_1e_1+\ldots+\lambda_n e_n$ to
$$
[x]_{\mathcal{E}} = \begin{bmatrix} \lambda_1\\ \vdots\\ \lambda_n \end{bmatrix}
$$
nazywamy współrzędnymi $x$ w bazie $\mathcal{E}$.
Def: Zbiór $H\subseteq V$ jest podprzestrzenią $V$ jeśli $(\forall x,y\in H)(x+y\in H)$ oraz $(\forall x\in H)(\forall \lambda)(\lambda\cdot x\in H)$.
Tw. Załóżmy, że $H \subseteq V$. Następujące warunki sa równoważne:
$H$ jest podprzestrzenią przestrzeni $V$
$(\forall x,y \in H)(\forall \lambda,\mu\in K)(\lambda\cdot x + \mu\cdot y \in H)$
$\span{H} = H$
Wymiary podprzestrzeni przestrzeni $K^n$
Podprzestrzenie jednowymiarowe w $(\ZZ_p)^2$
Def. Funkcja $F:V_1\to V_2$ jest przekształceniem liniowym jeśli $F(\lambda x+\mu y) = \lambda F(x)+\mu F(y)$ dla dowolnych $x,y\in V_1$ oraz $\lambda,\mu \in K$.
$Lin(V_1,V_2)$ = zbiór wszystkich przekształceń liniowych z $V_1$ do $V_2$
Jeśli $F$ jest liniowa, to $F(0) = 0$
Opis przekształceń liniowych z $\RR^2\to\RR^2$:
$$
F((x,y) = (ax+cy,bx+dy)
$$
dla pewnych $a,b,c,d\in\RR$
Fakt: $Lin(V_1,V_2)$ jest przestrzenią liniową
Pojęcie macierzy wymiaru $m\times n$ elementów ciała $K$:
$$
A = \begin{bmatrix}a_{11}&a_{12}&\ldots&a_{1n}\\
\vdots&\vdots&\ldots&\vdots\\
a_{m1}&a_{m2}&\ldots&a_{mn} \end{bmatrix}
$$
Oznaczenie: $M_{m\times n}(K)$ = zbiór wszystkich macierzy wymiaru $m\times n$ nad ciałem $K$.
Mnożenie macierzy przez wektor:
$$
\begin{bmatrix}a_{11}&a_{12}&\ldots&a_{1n}\\
\vdots&\vdots&\ldots&\vdots\\
a_{m1}&a_{m2}&\ldots&a_{mn}
\end{bmatrix}
\circ
\begin{bmatrix}x_1\\x_2\\\vdots\\x_n\end{bmatrix}
=
\begin{bmatrix}\sum_{j=1}^{n}a_{1j}x_j\\\sum_{j=1}^{n}a_{2j}x_j\\\vdots\\\sum_{j=1}^{n}a_{mj}x_j\end{bmatrix}
$$
czyli jeśli $A=(a_{ij}) \in M_{m\times n}$, $x\in K^n$, $y\in K^m$ oraz $y = A\circ x$, to
$$
y_i = \sum\limits_{j=1}^{n} a_{ij}\cdot x_j
$$
dla wszystkich $j\in\{1,\ldots,m\}$
Macierz przekształcenia liniowego: mamy bazy uporządowane $\mathcal{E} = (e_1,\ldots,e_n)$ i $\mathcal{F} = (f_1,\ldots,f_m)$ przestrzeni $V_1$ i $V_2$. Mamy $F\in Lin(V_1,V_2)$. Znajdujemy $a_{ij}\in K$ takie, że
$$
F(e_j) = \sum_{i=1}^{m} a_{ij} f_i~.
$$
Macierz $A =(a_{ij})_{i=1,\ldots m; j=1,\ldots,n}$ nazywamy macierzą odwzorowania $F$ w bazach $(\mathcal{F},\mathcal{E})$ i oznaczamy ją $M_{\mathcal{F};\mathcal{E}}(F)$.
Wniosek
$$
[F(x)]_{\mathcal{F}} = M_{\mathcal{F};\mathcal{E}}(F)\circ [x]_{\mathcal{E}}~.
$$
Zadanie: Załóżmy, że $dim(V_1)=n$ i $dim(V_2)=m$. Jaki jest wymiar przetrzeni $Lin(V_1,V_2)$?
06-12-2017: Przekształcenia liniowe
Opis przekształceń z $Lin(\RR^2,\RR^2)$: jeśli $F((x_1,x_2))=(y_1,y_2)$, to
$$
\begin{bmatrix}y_1\\y_2\end{bmatrix}
=
\begin{bmatrix}a&c\\b&d\end{bmatrix}
\circ
\begin{bmatrix}x_1\\x_2\end{bmatrix}
$$
gdzie $F((1,0)) = (a,b)$ oraz $F((0,1))=(c,d)$.
Przykłady: Obrót o kąt $\alpha$
$$
O_\alpha =
\begin{bmatrix}\cos(\alpha)&-\sin(\alpha)\\\sin(\alpha)&\cos(\alpha)\end{bmatrix}
$$
Mnożenie macierzy: jeśli $A= (a_{ij})\in M_{k\times m}$, $B=(b_{j,k}) \in M_{m\times n}$ to
$A\circ B = (c_{ik}) \in M_{k\times n}$ jest macierzą o elementach
$$
c_{ik} = \sum\limits_{j=1}^{n} a_{ij} b_{jk} ~,
$$
Patrz YouTube
Twierdzenie. Jeśli $F:V_1\to V_2$ oraz $G:V_2\to V_3$ są liniowe, to $G\circ F:V_1\to V_3$ jest liniowe.
Twierdzenie. Jeśli $F:V_1\to V_2$ oraz $G:V_2\to V_3$ są liniowe, $\mathcal{E}$, $\mathcal{F}$ i $\mathcal{G}$ są bazami uporzadkowaneymi przestrzeni $V_1$, $V_2$ i $V_3$, to
$$
M_{\mathcal{G};\mathcal{E}}(G\circ F) = M_{\mathcal{G};\mathcal{F}}(G) \circ M_{\mathcal{F};\mathcal{E}}(F) ~.
$$
Zaczęliśmy dobierać się do wzoru na rozwinięcie Laplace'a
19.12.2017: Wyznacznik
Rozwinięcie Laplace'a: Dla każdego ustalonego $i$ mamy
$$
\det{A} = \sum_{j=1}^{n} a_{ij}(-1)^{i+j}\det{A_{ij}}
$$
gdzie $A_{ij}$ jest macierzą którą otrzymuje się z macierzy $A$ po usunięciu $i$-tego wiersza i $j$-tej kolumny.
Wniosek: Jeśli $1\leq \alpha,\beta \leq n$ to
$$
\sum_{j=1}^{n} a_{\alpha j}(-1)^{\beta+j}\det{A_{\beta j}} = \det{A} ||\alpha=\beta||~.
$$
Wniosek. Niech $a_{ij}^{*} = (-1)^{i+j}\det{A_{ij}}$ oraz $A^* = [a_{ij}^{*}]$. Wtedy
$$
A \cdot (A^*)^T = \det{A}\cdot I_n, \quad (A^*)^T \cdot A = \det{A}\cdot I_n
$$
Wniosek. Załóżmy, że $\det{A}\neq 0$. Wtedy
$$
A^{-1} = \frac{1}{\det{A}} (A^*)^T
$$
Wzory Cramera: Jeśli $A= [k_1|k_2|\ldots|k_n]$ to $\det{A}\neq 0$, to równanie $A\cdot x = b$ ma dokładnie jedno rozwiązanie o współrzędnych
$$
x_i = \frac{\det{A[k_i/b]}}{\det{A}}
$$
gdzie $A[k_i/b]$ oznacza macierz która powstaje z $A$ przez zamianę $i$-tej kolumny przez wektor (kolumnowy) $b$.
Wzór:
$$
\prod_{i=1}^{n} \sum_{j=1}^{m} c_{ij} = \sum_{f\in\mathcal{F}} \prod_{i=1}^{n} c_{if(i)}~.
$$
gdzie $\mathcal{F}$ oznacza rodzinę wszystkich funkcji $f:\{1,\ldots,n\} \to \{1,\ldots,m\}$.
20.12.2017: Wyznaczniki
Tw. $\det{A\cdot B} = \det{A}\det{B}$
Wniosek: Macierz $A\in M_{n\times n}$ jest odwracalna wtedy i tylko wtedy, gdy $\det{A}\neq 0$
Wniosek: Jeśli $A=[k_1|\ldots|k_n]$ i $\det{A} \neq 0$, to $span(\{k_1,\ldots,k_n\}) = K^n$
Tw. Jeśli $A = \begin{bmatrix}a & c\\b & d\end{bmatrix}$, to
$$
|\det{A}| = vol_2 \left(\{\lambda f_1 + \mu f_2: 0\leq \lambda,\mu \leq 1\}\right)
$$
gdzie $f_1 = [a,b]$ i $f_2 = [c,d]$.
Page rank: taki wektor stochastyczny $\pi$, że $G_\alpha \cdot \pi = \pi$
17.01.2018: Page rank i iloczyn skalarny
Tw. Jeśli $A$ jest kolumnowo stochastyczna i $x$ jest wektorem stochastycznym, to $A\cdot x$ jest wektorem stochastycznym.
Przykład obliczenia PageRank dla grafu $\{1\to 3,2\to 3\}$
Tw (Cauchy). Jeśli $f_A(\lambda) = \det{A-\lambda I}$ to $f_A(A) = 0$.
Deficja iloczynu skalarnego dla przestrzeni wektorowych nad $\RR$ lub $\CC$
Standardowe przykłady: $\IS{x}{y}=\sum_i x_i y_i$ dla $\RR^n$;
$\IS{x}{y}=\sum_i x_i \overline{y_i}$ dla $\CC^n$;
$\IS{f}{g} = \int_0^1 f(x)g(x) dx$ dla $C([0,1])$
Tw (nierównośc Cauchy'ego) $|\IS{x}{y}| \leq ||x||\cdot ||y||$
Dowodu nie dokończyliśmy.
23.01.2018: Iloczyn skalarny i macierze ortogonalne
Nierówość trójkata: $||x+y||\leq ||x||\cdot||y||$
Def. $d(x,y) = ||x-y||$
Własności odległości:
$(d(x,y) = 0) \equiv (x=y)$
$d(x,y) = d(y,x)$ (symetria)
$d(x,z) \leq d(x,y)+d(y,z)$ (nierowność trójkata)
Pojęcie bazy ortogonalnej i ortonormalnej
Proces ortogonalizacji Gramma-Schmit'a
Def. Macierz jest ortogonalna jeśli jej kolumny są ortonormalne
Tw. Załóżmy, że macierz $A$ jest ortogonalna. Wtedy
$A^T\cdot A = Id$
$A^{-1} = A^T$
$\det{A} \in \{-1,1\}$
$\IS{Ax}{Ay} = \IS{x}{y}$
$||Ax|| = ||x||$
24.01.2018: Rozkład SVD
Fakt: Jeśli $A$ jet ortogonalna, to jej wiersze są ortonormalne
Def. $A$ jest symetryczna jeśli $A = A^T$
Fakt: $A$ jest symetryczna iff $(\forall x,y)(\IS{Ax}{y} = \IS{x}{Ay})$
Lemat 1. Jeśli $A$ jest symetryczna, $Ax=\lambda x$, $A y = \mu y$ oraz $\lambda \neq \mu$ to $\IS{x}{y} = 0$
Lemat 2. Jeśli $A\in M_n(\RR)$ jest symetryczna, $Ax=\lambda x$ to $\lambda \in \RR$ (więc i $x \in \RR^n$)
Twierdzenie: Jeśli $A\in M_n(\RR)$ oraz $A=A^T$ to istnieje macierz diagonalna $\sigma$ oraz macierz ortogonalna $U$ taka, że
$$
A = U\cdot \Sigma \cdot U^T~.
$$
Fakt. Dla dowolnej macierzy $A$ macierz $A^TA$ jest symetryczna.
Twierdzenie (rozkład SVD)
Dla dowolnej macierzy $A \in M_{m\times n}(\RR)$ istnieją macierze ortogonalne $U\in M_{m\times m}(\RR)$,
$V \in M_{n\times n}(\RR)$ oraz macierz diagonalna $\Sigma \in M_{m\times n}(\RR)$ takie, że
$$
A = U\cdot \Sigma \cdot V^T
$$
A na koniec zrobiliśmy sobie zdjęcie, przekształciliśmy je do zdjęcia monochromatycznego, wydobyliśmy z niego dane,
przepuściliśmy je przez rozkład SVD, wzięliśmy 10% wartości singularnych, odtworzyliśmy prawie wiernie oryginalne zdjęcie i na tym zakończyliśmy wykład.